Mijn moeder kreeg in 2019 de diagnose borstkanker. Ik fotografeerde haar terwijl ze chemotherapie kreeg en wanneer ze thuiskwam. De camera bood de mogelijkheid om het proces van dichtbij te ervaren en mijn moeder te ondersteunen. Toen de behandeling ten einde kwam heb ik de beelden jarenlang in mijn archief weggestopt en het project niet afgerond. De foto’s waren te confronterend en diende enkel als herinnering aan de ziekte van mijn moeder.
Mijn onderzoek, tijdens het volgen van een master in visuele kunst, heeft ertoe geleid dat ik de camera ben gaan zien als een instrument van empowerment. Ik vroeg me af of de beelden mijn moeder, mij of wie dan ook zouden versterken. Does this empower anyone? bestaat uit een video waarin mijn moeder de beelden voor het eerst ziet, en een selectie van foto’s, waarbij mijn moeder haar selectie maakt uit de foto’s die ik haar laat zien.
Het verkennen van nieuwe manieren om projecten te maken samen met deelnemers heeft geleid tot het gebruik van samenwerking als een vorm van empowerment.
When my mother was diagnosed with breast cancer in 2019, I would accompany her during each session of chemotherapy. I photographed her while undergoing her treatment. The camera offered me both an opportunity to experience and support my mother in the process. I stored these images away for years, it was too painful and served as a reminder of my mother’s sickness.
My research has led me to viewing the camera as a tool of empowerment. I questioned if the images would empower my mother, me, or anyone else. Does this empower anyone? consists of a video where my mother sees the images for the first time, and a selection of photographs, first chosen by me and then chosen by her, with her selection being vastly different from mine.
Exploring new ways of empowering the participants within my works has led to the utilisation of collaboration as form of empowerment.
